De vörnähm Gast
Min Sœhn, pedd nich so hart,
pedd up nich vull so fast!
De Däl un Sahl de knackt un knarrt,
un hier is'n vörnähm Gast;
de is hüt af hier stägen,
dreggt up sin'n Kopp een Kron –
üm din leew Moder wägen
möt wi em Ihr andon.
Mak apen du man sacht,
ganz sacht de Kamerdör,
dor kannst em sehn in all sin Pracht,
he steiht an't Bedd bi ehr;
sin linke Knakenhand hett
he up de Stirn ehr leggt,
he swiggt – man nah den Kirchhoff wist,
min Sœhn, he mit sin recht'!