Pingsten
Oll Pingsten, du oll Pingsten!
Du güllen, güllen Tit!
De Gröttsten un de Ringsten,
wu ward dat Hart ehr wit!
[305]
För König un för Kœter,
hog Barg un deepe Grünn',
up Katens un up Slœter –
de een, de sülwig Sünn.
Dat sülwig gröne Läben
an Halm un Busch un Bom,
de sülwig blage Häben,
de sülwig söte Drom.
Een Lachen un een Singen,
een Nähmen un een Dank,
een Hart vör allen Dingen
de heel oll Welt entlank.