Achter in't Holt
Dat is so still hier achter,
as wir 'ne Kirch dat Holt,
mit väl wid Bagenfinster
un Pilers, hoch un olt.
Dat is so still nu worren;
de Wold, de steiht un swiggt,
as wenn dor vun sin Kanzel
de Preester rünner stiggt;
as wenn dor vör'n Altor
de Preester steiht un singt
un de Gemeen den Sägen
un ehr den Fräden bringt.
Dat is de söte Vagel,
de Nachtigall is dat –
dat sleiht een'n so to Harten,
dat Og dat ward di natt;
[306]
as künnst du af dat lüchten
all, wat up't Hart di liggt,
as ob een gahn un bichten
un still eens baden mücht.
De hogen ollen Eeken
de geiht dat dörche Kron,
de hogen ollen Eeken,
as Chur un Örgelton.