[210] Aflohnt
De Sœn de harr ęr banni leef, se weer so week un fee.
De Ole schull int Hus herum: wat se sik inbilln dę!
Se neem ęr Bündel ünnern Arm, vun Thrann de Ogen blank,
Se sä de Ole sacht adüs, se sä de Sœn: heff Dank!
Se gung bet um de Eck an Tun, un sett sik op den Steen.
De Ole schull int Hus herum, de Sœn de stunn un ween.