[273] In Mandschin
Dal ute Dak de Mand dor kickt,
as 'ne Dirn œwer'n Tun, de sick grint,
ehr Hochtitslinn' uppe Bleek hett prickt
un ehr Hemm' twält uppe Lin.
Dat Dörp liggt still up de witte Plan
as Farken int Krümmstroh,
un ded dor kreigen nich een Hahn,
denn wüßt keen Minsch dat jo.
Un güng dor nich noch ründ 'ne Lücht,
bi't Vehhus lank de Dämm,
hadd Fadenholt de Hoff mi dücht
un de Katens utrad't Stämm.