Olljohrsabend
Ball is de Wiser nu, de grot,
up twölw all wedder hen,
un is he't, is dat Olljohr dot,
jung ward dat Nijohr denn.
Wen weet, wat dor all vör een'n liggt,
ihr't wedder geiht to Enn;
wu got dat mit een'n ward, wu slicht –
wen hadd vörut dat kennt!
Dat heet, wen mit sin eegen Tehn,
sin Slarp koppœwer smitt
[388]Slag twölw tonacht, de kann dat sehn,
wu lang dat Hus em litt.
Un wenn sin Schoh wist ute Dör'n,
rut möt he toküm Johr;
un wenn sin Hacken liggt nah vörn,
blifft he för't irst noch dor.
Dat heet, wen an sonn Teeken glöwt,
wat de sin Teeken kriggt.
Een niglich Frag is sacht verlöwt,
wenn't achterher ok drüggt.
Dor seggt de Klock all an – Herr Je!
Flink af de linke Schoh!
De kümmt vun't Hart – nu sleiht't! Een – twee –
dree – flink! Nu smit ick to!
Nu kik! Wat is mi dat? Nu bün
so klok ick as sonn Klas!
De Schoh de wist nich rut nich rin,
liggt bi den Süll fördwas.
Na, kumm dat, as dat kamen schall,
kumm glatt dat, kumm dat krus –
na, Gott sin Sägen œwerall
in Dönsk, Schün, Kamer, Kaw un Stall
för di, oll Schultenhus!