[157] Ole Leeder

1. De Jäger

En Jäger gung to jagen ut,
He gung int gröne Holt;
En Blomstruß harr he an sin Hot,
En Fingerrink vun Gold.
Int Hus so grot, int Hus so stolt
Dar wahn en Dam so fin,
Se steek den Rink em an de Hand:
»Nu büst un blüfst du min!«
He gung un schot de Hasen dot,
He schot dat wille Reh.
Wat funn he dar int gröne Holt?
En Mäden oppe Knee.
De roden Eerdbein plück se af,
De grön de leet se stan.
»Kumm mit, kumm mit ut gröne Holt!
Min Jagen heff ik dan!
Wat schęr ik mi um Hus un Feld
Un Gold un Geld derbi!
De Leev is Allens op de Welt,
Un de is blot bi di!«
[158]

2. De Lotsendochder

Se kunn de Nacht ni slapen,
De See de gung so swar un lud,
De ganze Nacht ni slapen:
He weer to fischen ut.
»Min Vader lat uns rojen,
De See de geit so lud un swar,
Min Vader lat uns rojen,
De Fischers stat Gefahr.« –
[159]
De Morgen grau int Osten,
De See de gung so hoch, so holl;
Wat drev dar rop vunt Osten?
Dar drev en kentert Joll.
»Ik heff vunnacht ni slapen,
Min Vader, wenn': ik bün so slecht,
Un reckt wi noch ant Öwer,
So makt min Bett torecht.«
[160]

3. Schippers Brut

Kumm mit, dat graut int Osten,
Kumm mit, un mak doch to!
»Ik kann ni gan, ik kann ni stan,
Min Hart dat kloppt mi so!«
Ik dręg di oppen Armen,
Ik dręg di bet ant Boot!
»Wat schall min arme Moder seggn,
De weent un schriggt sik dot!«
[161]
Din Moder ward sik trösten,
Din Vader is to hart!
Ik will din Vader un Moder węn,
Bet he mal anners ward.
»Ik kann ni vun di laten,
Keen Annern bün ik gut!«
So dręg ik di op beide Hann'
Bet ut de Welt herut!
Ik heff min Boot int Water,
Ik heff min Schipp in See,
Ik heff min Leefste in min Arm:
Min Vaderland, ade!
[162]

4. Twee Leefsten

Wat kloppt dar an min Finsterschiv,
Wat kloppt dar anne Rut?
»Nu mak mal op, du Leefste min,
Un kik mal ęben ut!«
Och nę, och nę, dat do ik ni,
Dar weiht son kolen Wind.
»Mak du man op en Ogenblick,
Du büst min hartleef Kind.«
»Mak du man op un lat mi in,
Man op en Ogenblick!«
Och nę, min Vader host un wakt,
Min Moder hört uns glik.
[163]
»So treck di an un kumm mal rut
Un kumm mal na den Garn!«
Och nę, ik heff en Annern leef,
So leef al vęle Jahrn!
»Un hest du lang en Annern leef,
Den slog ik ęben dot,
Denn ga man achtern Karkhof lank,
Dar liggt he in sin Blot!«
Un as se achtern Karkhof keem,
Do lęv he al ni mehr.
»Och Vader, grav uns Beid en Kul
Hier inne kole Eer!« –
Dar is en Graff int gröne Gras,
– De Rosen blömt so roth, –
Dar liggt twee Leefsten bi enann'
Truleef bet in den Dod.
[164]

5. Bi Norderwold

Dat weer en lusti Burgelagg,
Dat Junkvolk danz de hele Nacht.
De schönste Diern un de der danz,
Dat weer de bleke mit den Kranz.
De Schipper hett de krusen Haar,
Dat weer vunnacht dat schönste Paar.
»Nu segg mi Hans, un is di't mit?
Din Swester ward so bleek un hitt.
Nu segg mi Hans, un sühst du wul?
He danzt mit ęr, as weer he dull! –
[165]
Min hartleef Swester, seh doch mal,
Din lange Haar fallt los hendal!
Ut Haar dar fallt di los' de Kranz,
Du büst so hitt un bleek vunn Danz.« –
Un as se gungn de lange Strat,
Wer keem in Düstern achterna?
Un as se gungn de enge Weg,
Wer keek to Siden œwert Steg?
Un as se gungn int düstre Holt:
Do full en Schuss bi'n Norderwold.
»Och Broder, nu is grote Noth,
Wulf Jäger schütt den Schipper dot!«
Se keemn bet an dat Steg torügg,
Dar leeg de Schipper opt Gesich.
»Vergęv di Gott, wat hest du dan?«
»Ik heff de kruse Schipper slan.
Dat Gott in Himmel mi vergęv!
Ik harr din Swester all to leef!«
[166]

6. De Steen bi Schalkholt

Bi Schalkholt oppe Heiloh
Dar liggt en groten Steen,
Dar steit en Schrift op schręben,
Is nu man kum to sehn.
Bi Schalkholt oppe Heiloh
Dar liggt en Steen so grot,
Dar slog vœr vęle Jahren
En Broder sin Broder dot.
Dar weer en rike Burdiern,
De harrn se beid so leef,
Dat weer int ganze Kaspel wul
De smuckste de dat gev.
[167]
»Segg Broder an, wat feilt di?
Du sühst so truri ut:
To morgen sök din beste Staat,
Denn kam ik mit de Brut.«
»To morgen heff ik gar keen Tid,
Denn mutt ik op de Heid,
Sunst fritt de böse Wulf min Schap,
Dat beste inne Weid.« –
Bi Schalkholt oppe Heiloh
Dar liggt de Steen so grot,
Dar schot he Sünndagsmorgens
Sin egen Broder dot.
[168]

7. Dat kahle Graff

Oppen Karkhof ünnern Lindenbom
Dar slapt twee Leefsten un drömt en Drom.
Se slapt un drömt de lange lange Nacht,
Un lurt un lurt op den jüngsten Dag. –
De Vader sä: min Dochter is rik,
En Kœthnerssœn de is ęr ni lik.
De Moder sä: min Dochter is fin,
De Vullmacht sin Sœn de mag ęr li'n.
Se sä: ade min Leev, min Lębn,
Min Vader hett mi en Annern gębn!
»Dat lid ik nu un nimmermehr,
Ehr liggt wi beid inne kole Eer!«
[169]
Dar weer keen Hölp, dar weer keen Rath,
Do dęn se beid de schrecklige Dad.
Un weer keen Rath oder Hölp ni mehr,
So lat se slapen inne kole Eer.
So lat se töben ton jüngsten Dag,
Ob Gott se tosam opwaken mag. –
Dar weiht inne Nacht en Wind ut Nord,
Dar is keen rode Blom, se sünd all versort.
License
Der annotierte Datenbestand der Digitalen Bibliothek inklusive Metadaten sowie davon einzeln zugängliche Teile sind eine Abwandlung des Datenbestandes von www.editura.de durch TextGrid und werden unter der Lizenz Creative Commons Namensnennung 3.0 Deutschland Lizenz (by-Nennung TextGrid) veröffentlicht. Die Lizenz bezieht sich nicht auf die der Annotation zu Grunde liegenden allgemeinfreien Texte (Siehe auch Punkt 2 der Lizenzbestimmungen).
Link to license
Citation Suggestion for this Edition
TextGrid Repository (2012). Groth, Klaus. Ole Leeder. Digitale Bibliothek. https://hdl.handle.net/11858/00-1734-0000-0003-0B6F-6