[Quae semel nostris agitata votis]
[13] Commigraturis vitembergam amicis amoris et studiorum consuetudine conjunctissimis Ernesto Sigismundo Orthio et Christiano Marbachio svidnicensibus bene precatur Johannes Christianus Güntherus, Streg.
An. 1713.
Quae semel nostris agitata votis,
Musa, cessisti, redeas precamur,
Rursus insueto nova posco promas
Carmina plectro.
Solis immensos redeuntis aestus
Ver fugit, summo radians Olympo
Phoebus intonsus jaculatus urget
Ignibus orbem.
Rura sudantis madidos coloni
Sentiunt artus; vitulos aratro
Rusticus solvit, placido daturus
Corpora somno.
Flava foecundis Ceres ipsa campis
Anxie praegnans utero gravatur,
Nec laborantem nemorum per umbras
Cynthia curat.
Haec tamen pulchros religat capillos,
Caerulo corpus positura fonte;
Inde venator videt ut lavantem,
Numen adorat.
[14]
Quos hyems dura glacie tenebat,
Devehunt multas pelagi carinas,
Queis repercusso sinuata turgent
Lintea vento.
Vos, luto quorum meliore pectus
Finxit, ornati juvenes, Apollo,
Quarta sinceros mihi nunc sodales
Invidet aestas.
Altior vestras sapientiarum
Ardor et divae Studium Minervae
Concitat mentes; stimulata scandunt
Pectora Pindum.
Heic ubi sacros trahitur per amnes
Leucoris, coelum et caput inter umbras
Nubium condens Helicon bifronti
Vertice pulsat.
Jam novem vobis vario sorores
Nectar in cado tribuent, Lyaei
Nulla quod possunt superare misto
Pocula nardo.
Graeciae gazas veteris docebunt
Atque sermonis Veneres latini,
Tullio quantum valeat suoque
Roma Tibullo.
Ite felici pede, vos secunda
Sors ad externas comitata gentes
Servet, adversas Zephyrusque Noti
Temperet auras.
Vos, comes magno data turba, Musae,
Cynthio, plenis croceam canistris
[15]Ferte vim florum viridique nexas
Fronde coronas,
Saxonum nostri reduces ut oris
Urbis in charos patriae penates
Adferant sacras decorata circum
Tempora lauros.