13. Wettstreit der Nachtigal
Mönchslatein

Aus Erhards Roseto Parnassio. Stuttgard 1674. 12. wo eine nicht üble deutsche Uebersetzung beigefügt ist, die indeß dem Liede selbst zurückbleibt. Gedachter Erhard verdient nicht, so völlig unbekannt zu seyn, als er ist. An Anlage zur Dichtkunst, hat es ihm nicht gefehlet; nur leider! muß er sich nach dem Jesuiten Balde gebildet haben, wie seine lateinischen und frühern deutschen Gedichte, zeigen.


Anni juventus discolor
Pubescit in rosetis,
Ver floridum smaragdinis
Virescit in viretis.
Florae leves Tibicines
Per hortulos susurrant,
Mel colligunt è flosculis
Aves laboriosae.
Canendo certant oscines,
Angusta colla pandunt:
[205]
Concors sonat discordia
Latosque replet agros.
Tu sola voce coelica,
Philomela, vincis omnes.
Si mille certent oscines,
Tu sola vincis omnes.
Cantu tuo jam millies
Me mane provocâsti.
Tandem, licet sim Marsyas,
Tecum canendo certo.
Pugnâ licet me viceris
Laurum tamen reporto;
Laudemque multam consequor
Tuas canendo laudes.
Magistra tu doctissima
Sylvestris es Capellae;
Nec suaviores invenit
Phonascus ullus odas.
Ad regna si Proserpinae
Post Orpheum venires,
Conjux videret Orphei,
Bis liberata, lucem.
Thracis licet saevissimi
Crudele cor queraris;
Thracis tamen saevissimi
Mulcere cor valeres.
Quin ipsa tu Sororii
Scelus querendo deles,
Mutamnè quisquam diceret
Tam suaviter canentem?
[206]
Sub noctis umbrâ languidae
Toto silente mundo,
Tu sola lacrimabiles
Vigil moves querelas.
Respondet Echo duplici
Suspirio gementi,
Sui memor Narcissuli
Tecum gemendo certat.
Sunt gratiores auribus
Vocis tuae querelae,
Quam si sonarem Phyllidos,
Lyrâ tremente laudes.
Nunc lacrimoso gutture,
Longam trahis querelam,
Lento deinde murmure
Varias rotasque cantum.
Nunc largiore chromate
Torques vibrasque vocem,
Deinde concisam premis
Miscens breves Epodos.
Nunc grandiori murmure
Crassum sonas Tenorem,
Argutula nunc lingula
Resonante clangis aura.
Vocem modo mirabili,
Intendis et remittis,
Pausando paulo supprimis
Rursusque fers in altum.
Sylvae stupent et arbores,
Moventur ipsa saxa,
[207]
Deponit Orpheus barbytum,
Et victus erubescit.
Sonora cedant organa,
Doctis movenda nervis,
Si mille voces ederent,
Haec una vincit omnes.
Cedant canora Tympana
Tubaeque Tibiaeque
Haec una vincit Tympana
Tubasque Tibiasque.
Tacete, cunctae Psaltriae,
Testudines tacete,
Lyrae tacete garrulae,
Chordae tacete mutae.
Salve, valeque millies,
Philomela bella, salve
Auresque cantu melleo
Mulcere perge nostras.
Victus tibi spontaneam
Philomela trado palmam.
Sum victus; ecce, languidam
Cantu lyram fatigas.
En jam remitto fervido
Nervos Labore fessos,
Laxaeque Chordae dissonant;
Sunt rupta fila, pauso!
[208]

Der annotierte Datenbestand der Digitalen Bibliothek inklusive Metadaten sowie davon einzeln zugängliche Teile sind eine Abwandlung des Datenbestandes von www.editura.de durch TextGrid und werden unter der Lizenz Creative Commons Namensnennung 3.0 Deutschland Lizenz (by-Nennung TextGrid, www.editura.de) veröffentlicht. Die Lizenz bezieht sich nicht auf die der Annotation zu Grunde liegenden allgemeinfreien Texte (Siehe auch Punkt 2 der Lizenzbestimmungen).

Lizenzvertrag

Eine vereinfachte Zusammenfassung des rechtsverbindlichen Lizenzvertrages in allgemeinverständlicher Sprache

Hinweise zur Lizenz und zur Digitalen Bibliothek


Rechtsinhaber*in
TextGrid

Zitationsvorschlag für dieses Objekt
TextGrid Repository (2012). Herder, Johann Gottfried. Liedsammlung. Volkslieder. Zweiter Theil. Erstes Buch. 13. Wettstreit der Nachtigal. 13. Wettstreit der Nachtigal. Digitale Bibliothek. TextGrid. https://hdl.handle.net/11858/00-1734-0000-0003-5BEE-4